|
Słownik przyrodniczy
|
Paralaksa
|
Paralaksa - w astronomii: zmiana rejestrowanego położenia ciała niebieskiego względem dalej położonych ciał niebieskich, wynikająca ze zmiany miejsca, z którego dokonuje się obserwacji (inny kąt patrzenia).
Zmiana miejsca obserwacji może wynikać z obrotu Ziemi wokół własnej osi (paralaksa dobowa) lub wokół Słońca (paralaksa heliocentryczna).
Kąt paralaksy dobowej służy do pomiaru odległości Ziemi od planet Układu Słonecznego, a kąt paralaksy heliocentrycznej - wykorzystywany jest do pomiaru odległości Słońca od innych gwiazd.
|
Paramagnetyzm
|
Paramagnetyzm - zjawisko namagnesowania materiału zgodnie z działającym na niego zewnętrznym polem magnetycznym.
Namagnesowanie nie jest trwałe i zanika po ustaniu działania pola.
Właściwości paramagnetyczne cechują tylko niektóre materiały i wynikają z ustawiania się momentów magnetycznych niesparowanych elektronów materiału równolegle do wektorów pola magnetycznego.
Przykłady paramagnetyków: tlen, potas, tytan, chrom, molibden, cyna, wolfram.
|
Parcie korzeniowe
|
Parcie korzeniowe - ciśnienie, pod jakim korzenie wpompowują wodę do naczyń przewodzących rośliny. Umożliwia ono transport wody do łodygi i liści.
|
|