Wspóln± cech± wszystkich zwi±zków organicznych jest obecno¶æ w nich przynajmniej jednego atomu wêgla. Dlatego chemia organiczna zwana bywa czasem chemi± wêgla.
Dawniej s±dzono, ¿e substancje organiczne wystêpuj± tylko w organizmach ¿ywych i tylko przez nie mog± byæ produkowane. Dlatego, w 1807 roku, szwedzki chemik - Berzelius zastosowa³ nazwê "chemia organiczna" do dziedziny badañ substancji biologicznych. Dopiero w 1828 roku, niemiecki chemik - Fryderyk Wöhler pokaza³, ¿e zwi±zek organiczny - mocznik mo¿na otrzymaæ z substancji nieorganicznej, bez udzia³u jakiegokolwiek organizmu ¿ywego. Nast±pi³ prze³om. Pó¼niej okaza³o siê, ¿e mo¿na w laboratorium syntetyzowaæ te¿ zwi±zki organiczne, które w naturze nie wystêpuj±.
Na dzieñ dzisiejszy, znamy oko³o miliona zwi±zków organicznych. Jest to wiêcej od liczby wszystkich znanych zwi±zków nieorganicznych. Tak± ró¿norodno¶æ zawdziêczamy du¿ej sk³onno¶ci atomów wêgla do tworzenia pier¶cieni i ³añcuchów (tak¿e tych rozga³êzionych).
Poni¿ej przedstawiam krótk± charakterystykê najwa¿niejszych grup substancji organicznych oraz wzory strukturalne wybranych ich przedstawicieli.
|
